Subthema 'Columns uit Oostenrijk'

Ik denk niet dat ik de aansporing om een greep in de kassa te doen ooit in Nederland ben tegengekomen. Maar toen we vanmiddag bij een kraampje langs de weg even wat verse melk en yoghurt gingen halen, bleek dat het vertrouwen van Oostenrijkers groot genoeg is om de klanten hun eigen wisselgeld te laten uitzoeken.

Toen we laatst op een terrasje zaten, gebeurde er iets waardoor mij weer eens een verschil tussen de Oostenrijkse en Nederlandse cultuur opviel. Een verschil, waaraan je als Nederlander in Oostenrijk moet wennen.

Ook in Oostenrijk wordt er van je verwacht dat je op school presentaties houdt. Ook zonder dat het in een vreemde taal is, ziet de gemiddelde leerling daar meestal al niet naar uit. Wanneer het in een taal is die je nog niet volledig of volledig niet beheerst, wordt het er niet gemakkelijker op.

„Ben je cool?” vroeg Tommy. „Tuurlijk”, zei ik. „Dan gaan we om middernacht zwemmen.” „Prima”, zei ik. Haha, dacht ik, alsof we dat niet wekelijks doen in de zomer. Maar dat wist Tommy niet.

Toen ik twaalf jaar oud was, kwam ik van een reformatorische basisschool in Nederland op een openbare middelbare school in Oostenrijk terecht. Mijn horizon verbreedde zich, ook omdat ik nu niet alleen katholieken en evangelischen ontmoette, maar eveneens moslims.

Al weken droomde ik van een grote wienerschnitzel. Sinds het einde van mijn persoonlijke vegetarische tijdperk waren de restaurants niet meer open geweest. Dus toen de horeca in Oostenrijk weer openging, reed ik met mijn door de stromende regen een half uur over smalle kronkelweggetjes richting de Schnitzel. Zoals dat gaat wanneer een gezin met een paar pubers onderweg is, had tegen de tijd dat we gearriveerd waren iedereen oortjes in.

Ik ben een enorme Amerika-fan, onder andere omdat, als je Amerikaanse films moet geloven, iedereen boven de anderhalve meter al in gave pick-ups mag rijden. Door onze emigratie is mijn autodroom in elk geval deels uitgekomen. In Oostenrijk mag je al met 15, 5 jaar beginnen met lessen. Je rijbewijs halen is nog een stuk goedkoper ook. Toch ben ik, onder andere door corona, pas in februari aan de weg gaan timmeren.

Sinds we in Oostenrijk wonen, kunnen we ons gelukkig prijzen met een meertje op loopafstand. Wij zijn niet de enige die van dit meertje genieten. Onderaan het trappetje waarmee je het water in- en uitgaat, geniet een felgekleurde zonnebaars van een rustig bestaan in het water. Zo nu en dan wordt zijn rust vestoord door, zoals het in de natuur vaker het geval is, de mens. Het schijnt dat deze zonnebaars zich onder de derde trede van dit trappetje heeft gevestigd, een centimeter of 40 onder het wateroppervlak.

„En waar is de stoeltjeslift precies” vroeg mijn vader hijgend op de dag dat wij voor het eerst met de makelaar het weggetje naar ons huis in Oostenrijk opzwoegden.

Op het gymnasium waar ik naartoe ga, worden veelal dezelfde vakken onderwezen als in Nederland op een Nederlands gymnasium. Ik krijg Italiaans in plaats van Frans en natuurlijk Duits in plaats van Nederlands. Ook de lesstof is soms wat anders.