Hij is dankbaar als in zijn wijk de kaarten en brievenbuspakketten op tijd zijn bezorgd op het juiste adres. Zeker rond kortingsfestijn Black Friday en richting de Kerst loopt postbode en zelfbenoemd maatschappelijk werker Danny Broere de benen uit zijn lijf. 

Jongeren voelen zich tijdens de coronacrisis soms eenzaam, angstig of somber. Dat komt vaker voor bij jongeren die hun tijd voor werk of opleiding voornamelijk thuis doorbrengen, blijkt uit een onderzoek van het Rode Kruis. Twee derde van de ondervraagden ziet op tegen de donkere dagen waarin we nog met het coronavirus te maken zullen hebben.

Ik dacht dat ik het hoofdstuk ‘folderen’ drie jaar geleden had afgesloten. Maar een paar weken geleden moest ik weer folders lopen. Mijn zusje zat in quarantaine, dus ik werd voor haar karretje gespannen.

Thuis op de bank of met de jeugdvereniging in de kerk keken jongeren naar de livestream van de HHJO. De hersteld hervormde jongerenorganisatie organiseerde vanwege de coronamaatregelen de traditionele jongerendag niet in Hoevelaken, maar pakte uit met een livestream. 

Als je veel thuiswerkt, is het gevaar reëel dat je nauwelijks achter je computer vandaan komt. Daarom verplicht ik mezelf om af en toe buiten lucht te happen. Helemaal als de zon schijnt en de vogels zingen is dat uiterst verkwikkelijk.

„Koffie?” informeert Ard van der Linden. Na een bevestigend antwoord grijpt hij naar een mok en plaatst een sensor op de rand. Een schrille alarmtoon vult de woonkamer. Een lekker bakkie.

De eerste jongeren die meedoen aan de kerstverhalenwedstrijd die Puntuit organiseert met de kerkelijke jongerenorganisaties HHJO, JBGG, LCJ en HJW, hebben hun verhaal af. Twee inzenders vertellen over hun schrijfsel.

De Nederlandse geestelijke gezondheidszorg maakt zich grote zorgen over mentale weerbaarheid en gezondheid van de jeugd in coronatijd. Steeds meer jongeren kampen met stress, depressie en angst. Twee depressieve jongeren vertellen wat de coronamaatregelen met hen doen. Dat doen ze anoniem. Want praten over psychisch ziek zijn is volgens hen een te groot taboe.

Na twee weken ploeteren, zweten en stressen zijn de toetsen eindelijk voorbij. Er zijn nog geen cijfers, maar de lessen zijn weer begonnen. Alle docenten zijn namelijk ‘bijna’ klaar met nakijken. Het lijkt wel een kwestie van uitstellen van de leraren. Deze mogelijkheid geldt niet voor mij. Ik moet mijn toetsen ‘gewoon’ allemaal in twee weken maken.